ساختن الماس فضایی شش ضلعی حماسه ای دیگر از چینی ها! به گزارش مینی کامپیوتر، محققان چینی موفق به ساخت نوعی الماس کمیاب شدند که در شرایطی خاص از برخورد شهاب سنگ با زمین شکل می گیرد. این الماس که ساختار شش ضلعی دارد، برای نخستین بار حدود ۵۰ هزار سال پیش توسط شهاب سنگ به زمین آمد و فرایند تشکیل آنها تا پیش از این مرموز بود. تینا مزدکی_الماس ها معمولا از اتم های کربن در آرایش مکعبی تشکیل شده اند، مشابه قطعات لگویی که به صورت مکعب روی هم چیده شده اند. اما نوع نادرتری از الماس، به نام الماس شش ضلعی وجود دارد که اتم هایش به صورت کندوی عسل کنار هم قرار گرفته اند و ظاهراً زمانی شکل می گیرد که شهاب سنگ ها با برخورد به زمین، حرارت و فشار بسیار زیادی ایجاد کنند. نخستین الماس با ساختار شش ضلعی در داخل شهاب سنگ «کنیون دیابلو» کشف شد که تصور می شود حدود ۵۰ هزار سال پیش به زمین برخورد کرده و در منطقه ای که امروزه آریزونا نام دارد، فرود آمده است. حال تیمی مشترک از متخصصان چینی در شی آن مدعی شده اند که توانسته اند «الماس شهاب سنگی» اسرارآمیز را در لابراتوار بازسازی کنند. رمزگشایی از اسرار شهاب سنگ بیشتر الماس ها حدودا در عمق ۱۵۰ کیلومتری زیر سطح زمین شکل می گیرند، که دما در آنجا می تواند به بیشتر از ۱۰۹۳ درجه سلسیوس برسد. دما و فشار در این عمق موجب می شود اتم های کربن بصورت ساختار مکعبی مرتب شوند. برخلاف آن، شهاب سنگ دیابلو کنیون حاوی مجموعه ای از الماس های عجیب و بیگانه است که در راه برخورد خود به زمین شکل گرفته اند. الماس های موجود در این شهاب سنگ ساختار بلوری شش ضلعی به نام لونسدالیت دارند. این ساختار بلوری موجب می شود این الماس ها تا حدود ۶۰٪ مشکل تر از الماس های «سنتی» باشند. با گذشت چندین دهه از زمان کشف این الماس ها، بر سر وجود الماس در شکل خالص شهاب سنگ و این که بلورهای ریز در واقع تلفیقی از فازهای الماس مکعبی و گرافیت هستند بحث وجود داشته است. تلاشهای قبلی برای پاسخ به این پرسش معمولا به تولید الماس های مکعبی معمولی یا ترکیبات نامنظم منجر می شد. بعنوان مثال، تیمی با استفاده از باروت و هوای فشرده روی دیسک های گرافیت توانسته بود تا حدی این الماس ها را سنتز کند. اما چنین پیداست که موفقیت این تیم چینی، بعد از ۶۰ سال این بحث علمی را به پایان رسانده باشد. سنتز الماس های بیگانه بر اساس گزارش ها، این تیم توانست بلورهای الماس هگزان دار خالص به عرض ۱۰۰ میکرومتر (معادل ضخامت یک تار موی انسان) بسازد. این موفقیت با استفاده از گرافیت بسیار خالص و تک بلوری حاصل شد؛ برای اینکه کاهش ناخالصی ها احتمال تغییر ساختار به حالت مکعبی را می کاهد. با استفاده از این شیوه، دانشمندان فشار و دمای بالا را بصورت کنترل شده و در شرایط حدودا هیدرواستاتیک (یعنی فشاری یکنواخت در تمام جهات) اعمال کردند. همین طور در طول پروسه از روشهای فنی پرتو ایکس درجا استفاده کردند تا تبدیل ساختار را بصورت لحظه ای مشاهده کنند و شرایط را به سود رشد الماس هگزان دار تنظیم نمایند. این پیشرفت بعنوان نخستین اثبات ماکروسکوپی شناخته می شود که نشان میدهد الماس هگزان دار واقعا بعنوان ساختاری پایدار و متمایز وجود دارد. همین طور مرزهای تعریف «فوق سختی» را فراتر از خاصیت های الماس مکعبی سنتی جابه جا می کند. با توجه به این که الماس هگزان دار سنتزی جدید، سختی و مقاومت حرارتی برتری را نوید می دهد، میتوان از آن در ساخت ابزارهای برش، پوشش های مقاوم در مقابل سایش و احتمالا در الکترونیک های پیشرفته استفاده نمود. الماس ها رسانای حرارتی بسیار خوبی هستند و قادرند شرایط سخت و دمای بسیار بالا را تحمل کنند، که این خاصیت ها کاربردهای صنعتی و فناوری را بطور قابل توجهی گسترش می دهد. منبع: interestingengineering منبع: مینی كامپیوتر 1404/05/20 09:51:28 5.0 / 5 41 تگهای خبر: تولید , فناوری , كاربر , متخصص این مطلب را می پسندید؟ (1) (0) X تازه ترین مطالب مرتبط رگولاتوری توقف طرح فیبرنوری را تکذیب نمود فرصتی برای خرید سیتروئن با موتور مازراتی هوش مصنوعی اقتصاد جهان را منفجر می کند زمان پاسخگویی به درخواست های مجوز صدور افتا کاهش پیدا کرد نظرات بینندگان مینی کامپیوتر در مورد این مطلب لطفا شما هم در مورد این مطلب نظر دهید = ۴ بعلاوه ۴ درج دیدگاه